Timeless

Ο Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ ή αλλιώς ο βασιλιάς της ροκ εντ ρολ  γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι to 1935, ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών. Ο νεαρός Έλβις πήγαινε στις Συνάξεις του Θεού και εκεί επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μπλουζ μουσική αλλά και από την γκόσπελ. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο.

Ο Έλβις Πρίσλεϊ κυκλοφόρησε 75 άλμπουμ από το 1956 ως το 1977. Υπολογίζεται πως μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα, περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Πολλά από αυτά έγιναν χρυσά ή πλατινένια, ακόμη και περισσότερες από μια φορές. Εκτός αυτών, τιμήθηκε με 14 υποψηφιότητες για βραβείο Γκράμι, εκ των οποίων τρεις φορές ήταν νικητής. Στην ηλικία των 36 ετών τιμήθηκε με το Grammy Lifetime Achievement Award για το σύνολο της καριέρας του. Εκτός από την καριέρα του στη μουσική, ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε και σε 33 κινηματογραφικές ταινίες. Αν και δεν είχαν καλή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρες. Ακόμη, ιστορικές έχουν μείνει οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και τα ειδικά αφιερώματα. Τα ελκυστικά φυσικά χαρακτηριστικά του Έλβις ήταν κάτι κοινώς και ευρέως αποδεκτό και θεωρούνταν εξαιρετικά όμορφος,τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων. Ο τρόπος εκτέλεσης των παραστάσεων του, η φυσική του όψη, και η χαρακτηριστική κίνηση του με τα πόδια και γοφούς ήταν τα χαρακτηριστικά που συνέβαλαν στην έντονα ερωτική εικόνα που εξέπεμπε στο ευρύ κοινό.

Πέθανε πρόωρα το 1977 σε ηλικία 42 ετών από καρδιακή αρρυθμία, κυρίως λόγω της κακής διατροφής, των εξαντλητικών ωραρίων αλλά και των φαρμάκων ή ναρκωτικών που χρησιμοποιούσε σε μεγάλες ποσότητες. Παρόλα αυτά, μετά το θάνατο του, υπήρξε σύγχυση, ακόμη και φημολογία πως ο Πρίσλεϊ ζει έως και σήμερα. Όμως το κοκτέιλ παυσίπονων και ναρκωτικών που κατανάλωνε -αλόγιστα από ένα σημείο και μετά- για να μπορέσει να ανταποκριθεί στους ξέφρενους ρυθμούς που απαιτούσε μια ζωή μεταξύ μουσικής σκηνής και κινηματογραφικού πλατό, σε συνδυασμό με την ήδη κλονισμένη από την ηπατίτιδα, τον διαβήτη και την κατάθλιψη υγεία του, τον είχαν ήδη φέρει προ τετελεσμένου.

Το 1957 ο Έλβις ήταν ο πιο διάσημος καλλιτέχνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ενέπνευσε τραγουδιστές από πολλά μέρη του κόσμου να φτιάξουν τα δικά τους τραγούδια βασισμένα στη μουσική του Πρίσλεϊ. Την εποχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες ταινίες του, πολλοί ήταν αυτοί που μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στη σκηνή ενώ όλο και περισσότεροι έφηβοι άρχισαν να υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο χτενιζόταν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο έκανε την εμφάνιση του μετά το θάνατο του το 1977 και αυτό δεν ήταν άλλο από τους μίμους, τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να τον μιμηθούν στα πάντα, από τη φωνή μέχρι την εμφάνιση του.

Η Priscilla και ο Elvis γνωρίστηκαν τον Νοέμβριο του 1959 σε ένα πάρτι στο σπίτι του Elvis στο Bad Nauheim της Γερμανίας. Εκείνη ήταν τότε μόλις 14 ½ χρονών. Στις αρχές του 1963 η Priscilla μετακόμισε στην Graceland, το άντρο του βασιλιά, και η πρόταση γάμου ακολούθησε τρία χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 1966. Το ζευγάρι παντρεύτηκε την 1η Μαΐου του 1967. Η τούρτα του ζευγαριού είχε ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά έξι ορόφους και το πρώτο κομμάτι που χόρεψαν ως νιόπαντροι ήταν, φυσικά, το «Love Me Tender». Απέκτησαν μαζί μία κόρη το 1968 και το 1972 χώρισαν , λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας του Presley που τον ανάγκαζε να λείπει για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι, με αποτέλεσμα να διασπαστεί η σχέση τους. Ακόμα, πάντως, και αν σε μια μετέπειτα βιογραφία του, ο Elvis φέρεται να είχε πει, σχετικά με την Priscilla, «Μπορεί να αγαπάς κάποιον, αλλά να κάνεις λάθος γι' αυτόν», ήταν και έχουν παραμείνει ένα από τα πιο εμβληματικά ζευγάρια που υπήρξαν ποτέ, μεταξύ τόσο βασιλιάδων και διασημοτήτων, όσο και «απλών» ανθρώπων.

Δημοπρασίες

Ο Elvis διέθετε μια συλλογή από 40 όπλα. Το αρχείο με τα δακτυλικά του αποτυπώματα που επισυνάφθηκε στην αίτησή του προς την πολιτεία της Καλιφόρνια για την απόκτηση άδειας οπλοφορίας δημοπρατήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2008 και πουλήθηκε έναντι $82.000 δολαρίων. Τα δακτυλικά αποτυπώματα, που σφραγίστηκαν στις 30 Οκτωβρίου 1970, συνοδεύονται από αρχεία των αδειών οδήγησης και των αριθμών κοινωνικής ασφάλισης και των κατοικιών του. Δώδεκα μπουκαλάκια με αντισταμινικά χάπια που συνταγογράφησε για τον Elvis ο προσωπικός του γιατρός, Δρ. Γιώργος Νικόπουλος, γνωστός ως Dr. Nick, δημοπρατήθηκαν στο Las Vegas στις 26 Ιουνίου 2009 και πωλήθηκαν τελικά έναντι $1.000 δολαρίων το καθένα, ενώ η ιατρική τσάντα του Έλληνα γιατρού απέφερε $5.000 δολάρια. Στην ίδια δημοπρασία βρέθηκε κάποιος να δώσει ούτε λίγο ούτε πολύ… $6.500 δολάρια για τα λερωμένα εσώρουχα που φορούσε ο «βασιλιάς» σε μια από τις τελευταίες συναυλίες του το 1977.

O Elvis Presley ενώ έδωσε εκατοντάδες συναυλίες κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του, δεν περιόδευσε ποτέ εκτός της ηπείρου του… Όλες σχεδόν οι ζωντανές παραστάσεις του έλαβαν χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ κάποιες σποραδικές του εμφανίσεις έγιναν στον Καναδά, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. To 1974, o manager του Elvis, Colonel Tom Parker, ήταν διστακτικός στις προτάσεις για περιοδεία στην Αυστραλία, υποστηρίζοντας φανατικά ότι δεν πρέπει να βγει εκτός ηπείρου, λόγω θεμάτων ασφαλείας… Πάντως και ο ίδιος ο Elvis Presley δεν καιγόταν για παγκόσμιες περιοδείες που θα εκτόξευαν την ήδη μεγάλη του περιουσία, γιατί μισούσε τα πολλά χρήματα, με αποτέλεσμα να υπογράφει συμβόλαια χωρίς να διαβάζει καν τους όρους.

Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ συνθέτης των επιτυχιών του. Με εξαίρεση κάποια λιγοστά τραγούδια που έβαλε και το δικό του χέρι μαζί με άλλους συνθέτες, καμία από τις μεγάλες του επιτυχίες δεν είχε τη σφραγίδα του.

Στα τελευταία του χρόνια, είχε γίνει αρκετά ανασφαλής και δεν κυκλοφορούσε πουθενά χωρίς όπλο, αφού οι απειλές κατά της ζωής του είχαν πληθύνει σε επικίνδυνο βαθμό. Ανέβαινε στη σκηνή με ένα μικρό όπλο κρυμμένο στις μπότες του, ενώ μια παλαβή ιστορία λέει πως ο Tom Jones είχε βρει ένα από τα όπλα του Elvis κρυμμένο στο… καζανάκι του, αναγκάζοντάς τον να του το επιστρέψει, τυλιγμένο σε μια πετσέτα, για να μην αφήσει τα δακτυλικά του αποτυπώματα πάνω του.

Ναρκωτικά: Τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 ο Elvis ανέπτυξε εξάρτηση από τα ναρκωτικά με συνταγή γιατρών, καθώς εκείνοι του σύστησαν βαρβιτουρικά. Μάλιστα το 1973 βρέθηκε δύο φορές αναίσθητος από υπερβολική δόση. Προσπάθησε πολλές φορές να κάνει αποτοξίνωση, όμως δεν τα κατάφερε. Τα θέματα με το βάρος και η επιδείνωση της υγείας του: Όσο μεγάλωνε, ο Elvis υπέφερε από παθήσεις όπως το γλαύκωμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση, τα προβλήματα με το συκώτι του κ.α., ενώ η εξάρτηση του από τα ναρκωτικά χειροτέρευε την κατάσταση. Λόγω όλων αυτών, κάποιες φορές δυσκολευόταν να ολοκληρώσει ακόμα και τις πιο μικρές συναυλίες του, ενώ κάποιες τις ακύρωνε κιόλας. Ο κάποτε λεπτός και γεμάτος ενέργεια τραγουδιστής, πήρε πολλά κιλά, αλλάζοντας εντελώς την εικόνα των νιάτων του.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ: ELVIS PRESLEY - “BLUE SUEDE SHOES”

Το τραγούδι γράφτηκε το φθινόπωρο του 1955 από τον Carl Perkins όταν ο Johnny Cash έριξε για πρώτη φορά την ιδέα στον μουσικό, συζητώντας μαζί του για έναν αεροπόρο που υπηρετούσε τον Γερμανικό στρατό, τον οποίο είχε γνωρίσει ο Cash και του οποίου εντύπωση είχαν κάνει τα παπούτσια του στρατιωτικού, αποκαλώντας τα “blue suede shoes”. O Cash παρότρυνε τον Perkins να γράψει ένα τραγούδι με αφορμή αυτά τα παπούτσια και τότε ο Perkins του απάντησε: «Δεν ξέρω τίποτα για παπούτσια. Πώς μπορώ να γράψω ένα τραγούδι για παπούτσια;», κάτι που φυσικά καταρρίφθηκε ιστορικά, αφού από ότι φάνηκε ο Perkins μπορεί να μην ήξερε να γράφει για παπούτσια, παρόλα αυτά τα κατάφερε μια χαρά.  Στις 4 Δεκεμβρίου του 1955 ο Perkins παρευρίσκεται σε έναν χορό στον οποίο παίζει μουσική και είναι η στιγμή που παρατηρεί ένα ζευγάρι χορευτών όταν ο άντρας λέει στην κοπέλα «μην πατάς πάνω στα παπούτσια μου!». Ο Perkins παρατηρεί τότε πως το αγόρι φοράει μπλε σουέτ παπούτσια, τα οποία έχουν λερωθεί εξαιτίας των ατσούμπαλων κινήσεων της παρτενέρ του. Ο Perkins αρχίζει να φέρνει στο μυαλό του τα λόγια του Cash και αποφασίζει να γράψει ένα κομμάτι σχετικά με το θέμα, το οποίο στην αρχή το φαντάζεται ως ένα παιδικό τραγούδι. Γρήγορα σκαρφίστηκε τους στίχους και έγραψε αμέσως “Well, it's one for the money... Two for the show... Three to get ready... Now go, man, go!”, πιάνοντας πολύ γρήγορα το ρυθμό που ήθελε να έχει το κομμάτι.

Το κομμάτι έμεινε στην ιστορία ως τραγούδι του Elvis Presley, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού πρόκειται για επανεκτέλεση. Για την ακρίβεια, η RCA Records ήθελε τον Elvis να πει το "Blue Suede Shoes", μιας που ο καλλιτέχνης αποτελούσε φρέσκο αίμα για αυτούς και το κομμάτι ήταν αποδεδειγμένα επιτυχία. Τον Μάρτιο του 1956 το "Blue Suede Shoes" αποτελούσε και το πρώτο single στο ντεμπούτο του Presley και φυσικά ο κόσμος δεν χρειάστηκε ποτέ πολλές ευκαιρίες για να ξεχάσει που βρισκόταν η ρίζα της επιτυχίας, έτσι δεν γίνεται πάντα άλλωστε. Το 1999 η εκτέλεση του Elvis Presley κατοχυρώθηκε ως χρυσός δίσκος και μάλλον κάπως έτσι το όνομα Perkins έμεινε κάπου βαθιά θαμμένο στην ιστορία της μουσικής.

 Θάλεια Κωνσταντίνου